Rain Check

„Dzień nie nastał. Albo źle wystartowała, albo Retrogradacja Mercurego miała inne plany. W odstępie dwóch minut iPhone wysłał wiadomość: od byłego, z laboratorium i z wezwaniem do sądu. Patrząc na monitor, zaśmiała się nerwowo. Zamykając drzwiczki kremowego Mini, usłyszała charakterystyczny trzask miękkiej satyny – rąbek sukienki został w mgnieniu oka skrócony, pięknie odsłaniając udo. „Hmm, ale jest dopiero 10:14! Co jeszcze? …”, rozbłysła myśl, a szare oczy dorównały niebu, z którego nagle spadły krople. Zamknęła oczy. Wszystko zdawało się zamarzać. Czerwcowy deszcz, ciepły i pachnący, przyniósł ulgę jej myślom, ciału, wątpliwościom i niepokojom. Rozkładając ręce, uniosła twarz ku niebu i odsłoniła śnieżnobiały uśmiech, oddając się chwili radości.”