Lost in Heaven

Podwójna natura każdego człowieka: pragnienie doskonałości, niewinności, braku błędu, miejsca nieskażonego grzechem z jednej strony oraz nieuchronna omylność i niemożność naprawienia błędów. Połączenie białych kwiatów i faset zwierzęcych reprezentuje tę dychotomię, jako zaproszenie do zaakceptowania zarówno idealizmu, jak i niedoskonałości jako bardzo specyficznej cechy ludzkiej. Lost in Heaven przedstawia sekwencję snów dorosłego człowieka, który gubi się w raju. Reprezentuje złożoność uczuć wyrażających zarówno tęsknotę za miejscem nieskażonej niewinności i bezwarunkowej miłości, jak i nieuchronny i kontrowersyjny ciężar życia, na który składają się uczucia grzechu i winy – rzeczywiste lub, co gorsza, urojone. Ta dychotomia, która siedzi z tyłu każdej duszy, jest przedstawiona przez wybór najbardziej anielskich nut: piękne absoluty kwiatu pomarańczy i jaśminu, wraz z delikatnym heliotropem, gładkim drzewem sandałowym, słodką fasolą tonka i wieloma innymi nutami, które uważa się za rajskie. Ciemniejsza strona jest przekazywana w znacznie bardziej subtelny sposób, nie od razu wyczuwalny, poprzez kminek i inne przyprawy. Delikatny, zmysłowy, emocjonalny, choć nie gourmandowy, kojarzy się z bogatym w przyprawy ciastem z aromatem kwiatu pomarańczy: nie haute patisserie, ale archetypowym zapachem ciasta pamiętanym z dzieciństwa.