Zaurac

Gdy tylko książę otrzymał list i zobaczył na nim pieczęć swojej królowej matki, wiedział już, że stan zdrowia jego ojca poważnie się pogorszył. Nie chcąc rozpaczać, postanowił odbyć zwykłą sześciodniową podróż w cztery dni. Kłopot z planem polegał na tym, że wybranie krótszej trasy oznaczało, że książę musiał przejść przez wąski pas ziemi zarządzany przez jednego z zaciekłych wrogów jego ojca i pełen bandytów i szpiegów. Przed wyruszeniem w podróż wysłał swojego lojalnego sługę i towarzysza zwykłą trasą z listem szczegółowo opisującym jego podróż, na wypadek jakichkolwiek opóźnień lub kłopotów, które mogą go spotkać. Drugiej nocy, choć podróżował ostrożnie, nieznana twarz księcia w skądinąd zatłoczonej tawernie przyciągnęła wzrok doświadczonego szpiega, który natychmiast go aresztował i uwięził w pobliskiej fortecy. Tymczasem umierający król, skłonny do nagłych napadów delirium przerywanych długimi okresami snu, słabł z godziny na godzinę. Tej nocy król śnił, że jego syn leci ponad chmurami, a potem nagle spada na ziemię, zanim jednak upadł, zostaje uratowany przez czarną łódź, która chroni go tuż przed uderzeniem. Król obudził się ze snu zaniepokojony i nie mogąc dłużej powstrzymać swojej cierpliwości, obecności swojej królowej polecił jedenastu ze swoich najdzielniejszych gwardzistów wytropić księcia i sprowadzić go do domu.