Kursa

Wieki minione w starym kraju, król panujący w czasach zamętu i walk, walczący o ochronę swojego kraju. Wróg zaatakował już miasta przygraniczne i było tylko kwestią dni, zanim ich potworna flota drogą morską złupi stolicę małego nadmorskiego kraju. Król miał zasięgnąć rady mędrców swego królestwa, którzy jednogłośnie doradziliby mu, aby poczynił przygotowania do ucieczki ludu w góry. Pewnego ranka, gdy król szedł do królewskiej sali na wczesnym rankiem, zastał młodego strażnika, nie starszego niż dwadzieścia lat, rozciągniętego na małym krześle przy wejściu, głęboko śpiącego i głośno chrapiącego. Król tupnął nogą i obudził strażnika, który w czystym przerażeniu zerwał się na równe nogi i oddał królewski salut swemu niewzruszonemu królowi.